چتر

یادته بانو  

میگفتی زیر ِ بارون باید بدون چتر بری ؟ 

نفس بکشی .. عاشق شی  .. دستشو بگیری .. شیطونی کنی  

بدوئی .. نگاش کنی .. چشم تو چشم .. دستاشو بکشی تا اسمون  

و به اسمون بگی نگـــــــــــا .. ببین چقدر دوسش دارم .. 

حالا دیگه کم کم باید یاد بگیری چطوری چتر بگیری زیر ِ بارون .. 

یا اصن با بارون قهر کنی .. 

به روی خودت نیار ..

این پا اون پا میکنی یکی ُ ببینی 

بعد نمیبینی  

بعد به روی خودت نمیاری ک ِ چقدر ناراحتی  

بعدم هیچی دیگ ِ  

به روی خودت نیار بانو  

ولی بد ضایع شدی .. ! 

نُه

۹ میتونه امسال خوش یمن باشه .. 

با نُه بارون شروع شد ، مسافرت ، سبزی ، خنده ، آرامش ، هرچی 

خوب بود .. خوب باشه ! 

یاد سهراب به خیر ..

تموم ِ این آدم هائی ک ِ با چتر زیر ِ بارون میرن ُ دیدی ؟ 

اینا هیچ وقت طعم ِ عشق ُ نمی چشن ..  

بهترین حس ِ دنیا .. دستات

مثه تموم ِ وقتائی ک ِ جدی باهام حرف میزدی و حواسم به دستات بود .. 

دنیای تخیلی ِ من بی تو

کاشکی نقاش بودم ، اونوقت جوری تمام ِ تخیلاتمو روی بوم پیاده میکردم ک ِ " تو " هیچ جائی تو دنیام نداشته باشی ، نه فقط " تو " بلکه هیچ توی دیگه ای هم .. ! 

طعم گس ِ دنیا

لمس ِ  

لب ک ِ نه 

شیره ی وجودت بود .. 

عشق ِ چشم هایت ..

خیره نگاهم نکن 

بانو تاب ِ این همه عشق را ندارد .. ! 

مرد باشو برگرد

اینجا بانوئی ، 

روزی هزاران بار میمیرد  

از دوری ِ آغوشت  

مرد باش ُ نگاه ِ عاشقانه ت را  

نثارم کن ، 

ک ِ بی قرار ِ چشم های مملوء از عشقت  

زندانی ِ چاردیواری ِ کوچکی شده ست ک ِ  

تاب ِ اشک های دخترک را ندارند  

غرش یک ابر کوچک

بغض نکن بانو  

ابرهای کوچک هم بر زمین پهناور غرش میکنند .. 

او ک ِ دیگر یک " مرد " است ..

نفس نفس

و باز هم از آن نفس های آه دار .. 

بهانه هایم ..

دلم بهانه می خواهد .. 

بهانه برای چکیدن .. 

چکیدن برای آغوشت .. 

برای دست هایت .. 

برای نگاهت .. 

میدونی چی بیشتر از همه اروم و قرارو ازم میگیره ؟ 

این ک ِ همه ازت خوب میگن و من هنوزم ...

هوا هوای توست

از آن روز هاست ک ِ  

هوا ، هوای توست .. 

ابر هست ، من هستم .. 

ولی نه چتری هست و نه توئی برای قدم زدن  

زیر ِ این ابر های گریان .. 

گاهی

گاهی باید نگاه نکرد .. 

گاهی هم باید عاشق نشد ! 

دستات

دست ِ تو بود ک ِ نوازش هر روز ُ هر شبم بود .. 

۱۹/۱/۹۱

دفترت را ک ِ باز کردم نوشتم ... 

بی تو مهتا شبی باز از ان کوچه گذشتم  

همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم 

شوق دیدار ِ تو لبریز شد از جان وجودم 

شدم ان عاشق دیوانه 

که بودم ... ! 

در نهانخانه ی جانم گل یاد تو درخشید .. 

.... ! 

× تمام من و تو خلاصه شد در همین چند بیت 

و تو در راه بار ها با خود زمزمه کردی .. ! 

alone

تنهائی به اندازه ی کافی بزرگ هست .. تو بزرگترش نکن  

اشک

بغض نکن بانـــو ، 

اشک چشم هم ماندنی نیست ! 

حالمو بهم میزنه ، 

تموم ِ دیوارای سکوت